گیربکس های اتوماتیک پس از کیربکس های مکانیکی و در جهت رفع مشکلات آن پا به بازار گذاشت در گیربکس های اتوماتیک راحتی راننده بسیار مدنظر بوده و بسیاری از عیب های گیربکس مکانیکی را رفع نمود ، در شرح اینکه چگونه یک گیربکس اتوماتیک کار می کند باید گفت که یک داستان هیجان انگیزی است با مختصر نگاهی به اصول مقدماتی و اساسی طرز کار آن ها می توان فهمید که گیربکس های اتوماتیک چطور کانند می کنند این بسیار ساده است زیرا تمام تعویض ها خودکار و با استفاده از اصول اولیه طراحی شده اند که به طور کلی دارای یک مبدل کشتاور هیدرولیکی و مک مجموعه خورشیدی با نسبت دنده های مختلف می باشد.
که بوسیله یک سیستم کنترل هیدرولیکی به طور خودکار تعویض دنده ها را انجام می دهد ترکیب مبدل کشتاور هیدرولیکی و مجموعه دنده های خورشیدی رایج در تعدادی از جعبه دنده های اتوماتیک هم خانواده مانند جعبه دنده های Lتورکافلایت،کروییذ و هیدرا- ماتیک ) به کاربرده شده یکی از بزرگترین مزیتهای گیربکس های اتوماتیک که به طور خودکار دنده ها را تعویض می نماید و وظایف راننده را کاهش می دهد در نتیجه راننده مجبور نخواهد بود در تعویض دنده ها مهارت خاص رانندگی را دارا باشد و تناسب با مقاومت مسیر بستگی به وزن، سرعت و موقعیت اتومبیل دارد به طور خودکار در مواقع لزوم تعویض دنده را انجام می دهد. در گیربکس های معمولی بر اثر سرعت بیش از حد معمول و یا عدم ایجاد هماهنگی بین سرعت چرخ دنده ها هنگام درگیر شدن توسط یک راننده غیرماهر باعث استهلاک سریع قطعات خواهد گردید. در صورتی که در جعبه دنده های اتومات راننده به یک اهرم تغییر وضعیت دنده ها و پدال گاز احتیاج دارد مانند فشار دادن به پدال گاز در گیربکس اتومات دنده ها به طور خودکار انجام می گردد.
سیستم انتقال قدرت در خودروها، توان ایجاد شده توسط موتور را به چرخها منتقل می کند تا اتومبیل به حرکت درآید انتقال دنده های اتوماتیک و دستی دو نوع متداول مورد استفاده در خودروها می باشد همانند سایر قسمت هایی که در آنها تماس فلز با فلز وجود دارد، این بخش از اتومبیل نیز، نیاز به روانکری مخصوص به خود دارد روغن های دنده که با عنوان واسکازین شناخته شده هستند بایستی دارای سیالیت کافی بوده تا به راحتی در سیستم، حتی زمانیکه هوا سرد است، توانایی گردش داشته باشد. در روغن های دنده نیز همانند روغنهای موتوری، چند درجه ای روانکار وسیعی از درجه حرارت عملیات را پوشش خواهد داد.
از طرف دیگر روغن دنده باید سازگاری مناسب با فلزات در تماس نظیر: فولاد، برنز و یادگیر آلیاژهای مس را دارا بوده، مقاومت شیمیایی بالایی در برابر اکسید اسیون از خودشان داده و یک لایه ای روانکار پایدار روی قطعت ایجاد نماید. یکی از مهمتین خصوصیات عملکرد یک روغن دنده، ظرفیت تحمل بار آن است و یا به عبارت دیگر توانایی آن در به حداقل رساندن ساییدگی دندانه دنده ها می باشد.
این ظرفیت تحمل بار بیشتر (EP) گفته می شود. با استفاده از موارد افزودنی در روانکار تامین می شود. به این نوع روان کننده ها، روانکارهای فشار پذیر گویند.